Gisteren vroeg mijn zusje of ik haar wilde overhoren. Ze studeert Management, Economie en Recht aan Hogeschool Rotterdam en zit in het derde jaar. Als voormalig leerkracht vond ik dat natuurlijk hartstikke leuk om te doen. Ik kreeg 14 pagina's met Engelse vaktermen van haar, die ze uit haar hoofd moest kennen. Toen vond ik het nog leuker, Engels is een prettige taal en zo kon ik mijn eigen kennis nog een beetje testen en wellicht wat opkrikken. Enthousiast begon ik door elkaar wat Engelse woordjes te vragen. Ik vroeg ook of ze het andersom moest kennen, maar dat was vreemd genoeg niet het geval.
Na twee bladzijdes met relatief eenvoudige woordjes werden de antwoorden steeds ingewikkelder. Sommige woorden kwamen vaker voor en de ene keer betekende het dit en de andere keer dat. Mijn zusje maakte opmerkingen waaruit bleek dat ze van haar leraar de vertaling exact moest kennen. Ook al zei ze in een andere zinsopbouw precies hetzelfde, dan nog zou het fout gerekend worden. Dit vond ik ronduit belachelijk! Wat is nou het doel van zo'n opleiding? Studenten 250 Engelse woordjes uit hun hoofd laten leren die ze vervolgens gewoon weer vergeten? Is het soms een opleiding tot geheugentraining? Of is het misschien toch belangrijker dat de studenten begrijpen wat ze leren? Dat ze in eigen woorden 150 vaktermen kunnen uitleggen lijkt mij veel waardevoller dan 250 woordjes stampen en vervolgens eindigen met niets! Op deze manier is er geen enkele mogelijkheid voor studenten om verantwoorde risico's te nemen in hun leerproces of de stof te interpreteren, ze worden namelijk afgerekend op een cijfer! Ik kan mij daar echt boos overmaken en ik probeer dan te bedenken wat de beweegredenen van die opleiding, deze leerkracht kunnen zijn om het op deze manier te doen. Is het tijdsgebrek? Is het onkunde? Is het onwilligheid? Waarom is HBO onderwijs nog zo vaak onder de maat? Nou leren studenten ook best wel van voorbeelden hoe het in ieder geval niet moet en zien ze allerlei mogelijkheden voor verbetering. Maar het zou zo fijn zijn als het gewoon een keertje wel uitdagend is!
Behalve dat ik het belachelijk vond zoals de studenten worden beoordeeld, heb ik mijn zusje niet lastig gevallen met mijn frustratie. Ruim 1,5 uur zijn we samen bezig geweest en heb ik haar zo goed mogelijk geprobeerd te helpen. Ezelsbruggetjes bedenken en verder stampen, stampen, stampen. Morgen heeft ze de toets. Ik heb er alle vertrouwen in dat ze het gaat halen, maar ik vind het jammer dat er zo'n afbreuk gedaan wordt aan de leergierigheid die studenten hebben (hadden).
Het cijfer is inmiddels binnen: een 9,5!!!